آبهای زیرزمینی معمولاً از تشکیلات سنگی مانند لایه‌های آبده، شن، ماسه و سنگهای نفوذپذیر به وجود می‌آیند. این آبها اغلب حاصل فرآیندهای طبیعی مانند نفوذ آب باران به لایه‌های زیرزمینی و حفره‌های کربناتی در سنگها هستند.

 

استفاده از آبهای زیرزمینی برای آبیاری و شرب دارای مزایایی مانند پایداری نسبی و کیفیت بالا است. اما، بهره‌برداری نادرست و بی‌برنامه از این منابع می‌تواند منجر به کاهش سطح آب زیرزمینی، فروریزش زمین، و اختلال در اکوسیستم‌های آبی شود.

 

برای مدیریت پایدار این آبها، نیاز به برنامه‌ریزی دقیق در استخراج و مصرف آنها، حفظ کیفیت آب، و اجتناب از فرآیندهای نامطلوب نظیر نفوذ مواد آلوده به آبهای زیرزمینی است. استفاده از تکنولوژی‌های نوین برای نظارت و مدیریت بهینه منابع آب زیرزمینی نیز حائز اهمیت است.