مقایسه بین کشاورزی سنتی و کشاورزی هوشمند

 

کشاورزی سنتی و کشاورزی هوشمند دو رویکرد متفاوت در حوزه کشاورزی هستند. در ادامه، مقایسه‌ای بین این دو رویکرد ارائه خواهد شد:

 

1. فناوری و استفاده از دستگاه‌های هوشمند:

• کشاورزی سنتی:

• در کشاورزی سنتی، استفاده از فناوری و دستگاه‌های هوشمند به صورت محدود است. ابزارهای سنتی و متداول مانند ابزارهای دستی و ساده مورد استفاده قرار می‌گیرند. این روش بیشتر به تجربه و دانش عملی کشاورزان تکیه می‌کند.

 

• کشاورزی هوشمند:

• در کشاورزی هوشمند، فناوری‌های پیشرفته مانند پهپادها، سنسورها، دستگاه‌های هوشمند و شبکه‌های سنسوری استفاده می‌شوند. این فناوری‌ها امکان جمع‌آوری داده‌ها، تجزیه و تحلیل آن‌ها و اتخاذ تصمیمات هوشمند را فراهم می‌کنند.

 

2. بهره‌ وری منابع:

• کشاورزی سنتی:

• در کشاورزی سنتی، استفاده از منابع مانند آب، خاک و انرژی به صورت سنتی و معمولاً بیش از حد استفاده می‌شود. عملکرد بهره‌ وری از منابع معمولاً پایین‌ تراست و امکان پایش و کنترل دقیق آنها محدود است.

 

• کشاورزی هوشمند:

• کشاورزی هوشمند با استفاده از فناوری‌های مدرن و دستگاه‌های هوشمند، به بهره‌ وری بالاتری از منابع مانند آب، خاک و انرژی دست می‌یابد. با جمع‌آوری داده‌های دقیق و استفاده از الگوریتم‌ها و هوش مصنوعی، می‌توان به طور دقیق‌تر آبیاری کرد، مصرف کود و سموم را کاهش داد و به بهره ‌وری بیشتری رسید.

 

3. کنترل آفات و بیماری‌ها:

• کشاورزی سنتی:

•  در کشاورزی سنتی، کنترل آفات و بیماری‌ها معمولاً با استفاده از سموم کشاورزی انجام می‌شود. اما استفاده نامناسب از سموم می‌تواند منجر به آلودگی زیست ‌محیطی و مقاومت آفات شود.

 

• کشاورزی هوشمند:

• در کشاورزی هوشمند، با استفاده از سنسورها و داده‌های جمع‌آوری شده، می‌توان آفات و بیماری‌ها را در مراحل زودتر تشخیص داد و با استفاده از روش‌های مدیریت یکنواخت و هدفمند، کنترل آفات و بیماری‌ها را انجام داد.

 

4. اطلاعات و تصمیم‌گیری:

• کشاورزی سنتی:

• در کشاورزی سنتی، تصمیم‌گیری‌ها بیشتر بر اساس تجربه و دانش فردی انجام می‌شود و دسترسی به اطلاعات دقیق و به‌روز محدود است.

 

• کشاورزی هوشمند:

• در کشاورزی هوشمند، با استفاده از داده‌ها و الگوریتم‌های هوشمند، اطلاعات دقیقی درباره خاک، محصولات، آبیاری و غیره جمع‌آوری و تحلیل می‌شود. این اطلاعات به کشاورزان کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری در مورد زمان بذرکاری، زمان آبیاری، کنترل آفات و غیره بگیرند.

 

به طور خلاصه، کشاورزی هوشمند با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، دقت بالا در انجام فعالیت‌های کشاورزی، بهره‌ وری بیشتر از منابع، کنترل بهتر آفات و بیماری‌ها و اطلاعات دقیق‌دتر برای تصمیم‌ گیری فراهم می‌کند. اما در کشاورزی سنتی، استفاده از تجربه و دانش فردی، محدودیت در دسترسی به اطلاعات دقیق و استفاده از فناوری‌های پیشرفته کمتر است.